De Nederlandse veteranen hebben het verschil gemaakt op veel plekken in de wereld. Plekken waar veel is gebeurd. Na de missies is dan vanzelfsprekend en plek nodig zij begrepen worden, een “thuisbasis”. Waar ze hun verhalen en ervaringen kunnen delen. Of waar zij kunnen aankloppen voor hulp of een luisterend oor.
Voor deze film heb ik gekozen voor een documentaire aanpak. Werken met echte verhalen, echte mensen. Wat willen we laten zien en meegeven aan de kijker? En hoe krijgen we dat op beeld? Eigenlijk simpelweg door zo min mogelijk te ensceneren, maar de situaties te creëren waardoor dingen ontstaan. En de mensen voor de camera veiligheid en vertrouwen te bieden.
Ik ben nog steeds onder de indruk van alle verhalen, en met name de kwetsbaarheid die de veteranen met ons durfden te delen.
